บทที่ 22 สะใภ้สาม

เสวียนจิ้งทนไม่ไหว นางพยายามลุกจากเก้าอี้ และสาวใช้รีบมาช่วยพยุงตัว

“คุกเข่า! … หากข้าไม่ได้ตีเจ้าด้วยตนเอง ก็คงสรรหาคำพูดบัดซบ มาโต้เถียงอยู่ร่ำไป”

นางบอกเสียงดัง และแม้เด็กหญิงจะยอมคุกเข่า แต่สีหน้าอวดอียิ่งนัก และเป็นขณะเดียวกันที่หรันอันเจียวก้าวมาในศาลาพักผ่อนแห่งนี้พอดี

ตอนนั้นที่ซ่งซินหยาน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ